Lotnisko dla Latających Tygrysów - Pas startowy
- Szczegóły
- Kategoria: Modelarstwo
- Opublikowano: czwartek, 25, sierpień 2011 17:02
- Sarmor
Spis treści
Na pierwszy ogień poszedł najprostszy element - pas startowy. Podczas oglądania Empire of the Sun (bardzo polecam) utkwił mi w głowie obraz pasa zbudowanego z ubitego, białego kamienia, jednak dopiero lektura P-40 Warhawk Aces of the CBI wydawnictwa Osprey sprawiła, że na taką konstrukcję się zdecydowałem. Książka ta potwierdza, że z takich pasów korzystali też Amerykanie (lotnisko w filmie było japońskie), opisując jednocześnie nawierzchnię jako bezlitosną dla opon samolotów, lecz banalną w naprawie po bombardowaniach.
Na samym początku budowy mojego pasa startowego wyciąłem z cieńszego kartonu podstawę o szerokości ok. 5 cm (odrobinkę szerszej od modelu jednosilnikowego myśliwca) i długości 20 cm. W teorii powinna być ona znacznie dłuższa, lecz byłoby to niepraktyczne z punktu widzenia gry. Podstawce zaokrągliłem rogi.
Następnie położyłem pierwszą warstwę nawierzchni. Posmarowałem 1/3 podstawki wikolem (więcej nie miałoby sensu, gdyż zbyt szybko by wysechł), posypałem piaskiem, a następnie starałem się możliwie najbardziej wygładzić powierzchnię. Potem posmarowałem wikolem kolejną 1/3 podstawki i tak do pokrycia całości piaskiem.
Gdy tylko pierwsza warstwa piasku zaschła, tą samą metodą zacząłem nakładać drugą, cały czas starając się, by warstwa piasku była jak najrówniejsza.
Poniżej widać ukończoną nawierzchnię. Może nie jest idealnie równa, lecz ja jestem zadowolony. Zdjęcie pokazuje, że kartonowa podstawa pasa odrobinkę się wypaczyła i powyginała od wikolu. Nie są to jednak zmiany drastyczne, na dodatek myślę, że można je naprostować przywalając na dłuższy czas odpowiednim ciężarem. A dzięki użyciu kartonu udało się uniknąć niesamowicie grubego pasu (pamiętajmy, że mowa o skali 1/300).
No, to rozgrzewka za nami, pora na coś ambitniejszego.
